- υψίτυχος
- -ον, Ααυτός που έχει μεγάλη τύχη.[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψί «ψηλά» + -τυχος (< τύχη), πρβλ. ὀψί-τυχος].
Dictionary of Greek. 2013.
υψίτυχος
Look at other dictionaries:
ύψι — Α επίρρ. (επικ. τ.) σε ύψος, ψηλά («Ζεὺς ἥμενος ὕψι κέλευεν», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Το επίρρ. ὕψι ανάγεται στο θ. ὑπ (IE *up) τών ὑπό*, ὑπέρ, ὕπ ατος*, και εμφανίζει δυσερμήνευτο συριστικό s (πρβλ. ἀπό: ἄψ, ὀψέ και τα λατ. sub: sustines) και επίθημα … Dictionary of Greek
